Οι διαμερίσεις του σκληρού δίσκου μπορούν να παρομοιαστούν κατά κάποιο τρόπο με την σύσταση οριζόντιας ιδιοκτήσιας σε ένα γεωτεμάχιο! Όταν αγοράζουμε ένα σκληρό δίσκο κατά 99% των περιπτώσεων αυτός έχει μόνο μια διαμέριση. Παρόλα αυτά για λόγους πρακτικότητας και ασφάλειας πολλές φορές χρειάζεται να έχουμε περισσότερο απο 1 διαμερίσεις. Ένας πρακτικός λόγος είναι η εγκατάσταση πολλαπλών λειτουργικών συστημάτων στον υπολογιστή μας, ενώ ένας λόγος ασφάλειας είναι η αποθήκευση δεδομένων “έξω” από τα διάφορα λειτουργικά μας συστήματα.

Το GNU/Linux αναφέρει τους σκληρούς δίσκους του υπολογιζτεί μας ως sda, sdb, sdc, κλπ. Ο πρώτος είναι πάντα ο sda και μετά παίρνει σβάρνα την άλφαβητα. Οι διαμερίσεις παρουσιάζονται ως sda1 (1η διαμέριση στον 1ο δίσκο), sda2 (2η διαμέριση στον 1ο δισκό), sdb5 (5η διαμέριση στον 2ο δίσκο) κλπ.

Κάθε διαμέριση συνοδεύεται από κάποια χαρακτηριστικά. Τα βασικότερα είναι το μέγεθος της (πόσα MB ή GB είναι), ο τύπος της (primary/extended), το file system της (fat32, ntfs, ext3, ext4, swap κλπ)

Τύπος : Κάθε σκληρός δίσκος μπορεί να δεχθεί μονο 4 primary partitions. Αυτή την αδυναμία ήρθε να διορθώσει ο extended τύπος, που επιτρέπει την δημιουργία περισσότερων από 1 διαμερίσεων στο εσωτερικό του.

File System : Το file system είναι ο τρόπος με τον οποίο μορφοποιείται ο σκληρός δίσκος. Διάφορα λειτουργικά συστήματα απαιτούν διαφορετικά file systems. Π.χ τα συστήματα GNU/Linux απαιτούν (ext2, ext3 ή ext4 -οι αριθμοί είναι απλά “αναβαθμίσεις” του ext-) ενώ το σύστημα Microsoft Windows ntfs ή FAT 32.